στην απόλυτη κυριαρχία τουςσαρωτικοί
απαστράπτοντες μοναδικότητα
κι ενωμένοι μυριότροπα
σε Έναν Πυρήνα,
θυμούνται την Αλήθεια
οι Εραστές...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
ιαχή λατρευτικής έκστασης της Ιερής Βακχείας
18 σχόλια:
για την ακρίβεια...μάλλον την ξαναθυμούνται.Σωστά.Αυτή πάντα εκεί ήταν και είναι.Εκείνοι την προσεγγίζουν κάθε φορά,όταν αυτό συμβαίνει.Υποθέτω πως μιλάς για μια "τελειότητα",όχι για την τυχαία συνέρευση.
@όλα θα πάνε καλά
καλημέρα!
ναι, για την τελειότητα
του συνειδητού συντονισμού των ενεργειών
στο χορό άνδρας-γυναίκα!
η τυχαία συνεύρεση ας μείνει μια ευεργετική εκτόνωση...
Εμμένω στην προηγούμενη σου ανάρτηση περί αλήθειας ίσως… γιατί επιμένεις να την προσεγγίζεις μέσα από «κωδικοποιημένα» κείμενα; Ήθελα να στην κάνω από καιρό την ερώτηση γιατί ενώ πάντα θέλω να γράψω, πάντα σκέφτομαι πως θα είμαι εκτός θέματος… κυρίως αν αυτό που θες να καταθέσεις, το καταθέτεις με μία εικόνα.
@yannis petsas
μου αρέσει ο πυκνός ποιητικός λόγος
που δίνει σκυτάλη στον αναγνώστη
να ξεδιπλωθεί
μέσα από παραβολές
στις άπειρες εκδοχές του Ενός...
μια εικόνα σε μια στιγμή
η επόμενη θα είναι άλλη κι άλλη κι άλλη...
η αλήθεια του έρωτα
προσεγγίζεται με εικονοπλασία
ποίηση και βαθιά καλή τέχνη!
περί αμεσότητας?
τι πιο άμεσο
απ' τον κεραυνό της ποίησης?
Με αποστόμωσες, δεν μπορώ να πω.
Πάντα με δυσκόλευε η ποίηση. Πάντα την έβρισκα υπερβολική, ίσως γιατί έβλεπα το λιτό μιας εικόνας που ο καθένας την ερμήνευε πάντα αλλιώς. Είναι δρόμος όμως, το αναγνωρίζω, εξαρτάται ποιος τον περπατάει όμως.
Ευχαριστώ που έλυσες την πεζή μου απορία, ή μήπως απορία;
@yannis petsas
απορία, η γενεσιουργός δύναμη
της δημιουργίας!
πότε έγραψες ποίημα τελευταία φορά?
:)
Κάποτε πίστεψα πως θα γινόμουν ζωγράφος… κι έκανα τα πάντα γι’ αυτό. Σήμερα δεν θα δήλωνα τίποτα, πόσω δε ποιητής.
μην είναι η λέξη που κάνει τα σώματα να ενώνονται στου πάθους τους ρυθμούς; μην είναι η κρυφή μαγεία στου α-νομου το μύθευμα;
μην είναι η φλόγα που ζητά λόγο για να ξεφύγει και να κάψει το δάσος;
κυριαρχία του νου για εραστές των μικρών πραγμάτων που ψάχνουν διέξοδο στα χνώτα των αγριμιών...
φιλιά βρόχινα...
θυμούνται την αλήθεια απελευθερώνοντας τα όριά τους. Γίνονται ένα και ξεχνάν τη μιζέρια της μοιρασιάς.
Υ.Γ.
Τα άλλα στη σελίδα μου που είχες απορία,χάρηκα να σου πώ που έχεις αυτή τη γνώση, τα μελετάω πάνω από τριάντα χρόνια έχω διαλέξει τέσσερα είδες μόνο τα δύο. Τα έχω δουλέψει αρχικά με τον Hidetaka Nishiyama sensei με τον Taiji Kase sensei τον Mikio Yahara sensei τον Hirokazu Kanazawa sensei και τελευταία με τον Dr. Ilija Jorga sensei. Είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μου έγραψες για τη σημασία τους. Αλλά πρόκειται για πολύ εξειδικευμένη γνώση. Τελευταία ο Κanazawa συνδυάζει τα κάτα με τάι τσι. Εγώ μετά τριάντα πέντε χρόνια ενασχόλησης βλέπω κάτι πλέον. Αλλά είναι μια ολότητα.
μμμμμμμμμμ.....
με εκφράζεις απόλυτα..
@νεράιδα της βροχής
ευτυχισμένα τα αγρίμια
μερώνουν
στην κυριαρχία των Εραστών...
:)
@albus genius
πόσος συντονισμός χρειάζεται
πόση ισορροπία και τι αναμέτρηση,
γι' αυτό το "Ενα"...
πώς να χειροκροτήσει το ένα χέρι...
η Δύναμη θα μοιραστεί στα δύο
ισόποσα,
με την ορμή του διαφορετικού
-δεξί με αριστερό, αριστερό με δεξί-
ώστε ο Κρότος,
το Έργο να είναι αρμονικό...
να είναι εύχομαι τα τριανταπέντε μόνο η αρχή
στο θαυμαστό σου ταξίδι,
η γνώση μου είναι διαισθητική
κι ο σεβασμός μου τεράστιος
στην Τέχνη του Πολεμιστή...
κι εύχομαι για μένα
να δω μια φορά
μέσα απ' τα μάτια του...
αναζητώ το Φως σε κάθε σύστημα
ευχαριστώ που μου το αναγνωρίζεις!
@christina
δεν είχα καμία αμφιβολία
θα έλεγα: εσύ έγραψες το βιβλίο!!!
Σε αντίθεση με τον Γιάννη Πέτσα, εγώ πιστεύω ότι η ποίηση εμπεριέχει συμπυκνωμένα όλα αυτά που εκφράζονται ως εικόνες, ως ακούσματα, ως συναισθήματα. Ισως να είναι και η πιό "συμπυκνωμένη" και περιεκτική μορφή τέχνης.
@βιολιστής στη στέγη
κάθε τέχνη είναι θεραπεία
κι οι μούσες είναι 9!
:)
Βιολιστή, o.k. καμία αντίρρηση.
Καλημέρα. Τι έγινε; Σταμάτησε ο κόσμος να γυρνάει;
Δημοσίευση σχολίου