Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008

Χάντρες... Καθρεφτάκια...


Η δυναστεία της θετικής ενέργειας.

Αποσπασματικά και πρόχειρα όπως και με τα περισσότερα της Φύσης,

βαφτίζουμε και κατηγοριοποιούμε ότι μας ταιριάζει, «θετική» ενέργεια.

Πραγματικά αδύνατο να νιώθουμε με ακρίβεια το ενεργειακό πεδίο άλλου, όταν δεν αντιλαμβανόμαστε καν τι αέρα αναπνέουμε ή

πως λειτουργούν μέσα μας οι τροφές που καταναλώνουμε…

Κι έτσι έχουμε εφεύρει ένα ακόμα είδος φασισμού, αυτό της …ενέργειας.

Η ενέργεια είναι μία κι αδιάσπαστη κι εμείς εκφάνσεις της.

Εμείς εκφάνσεις της κι ατομικά της φίλτρα,

Μίας οργανικής Ενέργειας που ονομάζεται Ζωή.

Η λεγόμενη «θετική ενέργεια» είναι ότι μας ικανοποιεί,

οι ανάγκες μας όμως δεν είναι συνειδητές,

γιατί στη συνειδητή ύπαρξη υπάρχει ικανοποίηση χωρίς ανάγκη.

«Αρνητική» ονομάσαμε όποια ενέργεια μας δυσκολεύει.

Όποιος έχει αυτό που μάθαμε να λέμε «αρνητική ενέργεια»

είναι φορέας άβολων καταστάσεων, κάτι θα μας ζητήσει.

«Θετική ενέργεια – αρνητική»:χαρακτηρισμοί του συρμού,

απουσία γευσιγνωσίας.

Ας μην αντιμετωπίζουμε την Ενέργεια σαν καταναλωτικό προϊόν.

Η δυσαρμονική ενέργεια είναι η ενέργεια της εξέλιξης,

η αρμονική ενέργεια είναι της ευγνωμοσύνης.

Ο κύκλος της ευδαιμονίας δημιουργείται

ισορροπώντας με τον κύκλο της κακοδαιμονίας.

Η διαχείριση της κακοδαιμονίας είναι που προσδιορίζει

την εξέλιξή μας.

Δοσμένες συνταγές είναι πειθαναγκασμός πελατειακής δοσοληψίας.

Το μόνο που δεν πωλείται, ορυκτό, θυμιαστικό, οσφρητικό,

μαλαξιακό, ελιξηριακό και συμβουλευτικό είναι η Αποδοχή.

Η Αποδοχή του κύκλου της κακοδαιμονίας απαιτεί σιωπή, εμπιστοσύνη

και αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης.

Η Αποδοχή του κύκλου της κακοδαιμονίας οδηγεί στην αναγέννηση.

Ενδιάμεσα των κύκλων

η προσευχή.

Σύμβολο αυτής της διαδικασίας είναι ο Φοίνικας.

Η δυναστεία των «θετικών» είναι κάστα παραπλανημένων.

Οι «αρνητικοί» ούτε καν γνωρίζουν τι έγκλημα διέπραξαν.

Φως δεν υπάρχει επειδή άναψε η λάμπα αλλά επειδή

κάποιος την είδε - πριν και μετά.

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Πρόσκληση


Χορεύοντας στην ηλιόλουστη πλευρά του Δρόμου
ξυπόλυτοι, το κάθε βήμα αυτοσχεδιασμός,
ροής λεπτομερειών που εφάπτονται του Ονείρου...

Η γωνία κρύβει μια συνάντηση,
είναι η Δοκιμή με τα φανταχτερά της,
τα απαγορευτικά σήματα, τους λειτουργούς της απώλειας...

Έχουμε στήσει τις αναστολές με αποκριάτικες στολές
να μας περνούν εξετάσεις, αν μας αξίζει το Όνειρο,
έχουμε φτάσει στο κατώφλι της Γιορτής, δεχτήκαμε την πρόσκληση
δε φέραμε το Δώρο...

Δεν είναι αποσκευή, δε βρίσκεται στις τσέπες,
το περιτύλιγμα δεν έχει σημασία...

Ο Χορός ξεκινάει με την άφιξη του Οικοδεσπότη,
σαν Οικοδεσπότης να φέρεσαι στο Όνειρό σου!
...όπου καμιά κακοκαιρία
δεν είναι ικανή να ξεριζώσει
τη χαρά σου να δεχτείς αυτό που αγαπάς
να το φροντίζεις, υπηρετείς, γιορτάζεις,
ως τη στιγμή του Γυρισμού...