Αγαπημένοι μου, απόψε...

αγαπημένοι μου, άφησα μόλις νύχτωσε λίγο κόκκινο κρασί στο πεζούλι

για να ξεδιψάσετε,

το ξέρω πόσο σας λείπει,

αυτό και πολλά ακόμη από τη γη της επαγγελίας μας...

πάντα κάτι έχω αναμμένο αλλά ειδικά αυτό το βράδυ, κάθε φλόγα έχει όνομα που καίει
για ό,τι νιώσαμε ποτέ μαζί...

κάθε λακκάκι, κάθε ηχαλάκι, κάθε σουσούμι σας αφουγκράζομαι,
είμαστε μακρυά,
τόσο κοντά
όσο το Πανταχού και Πάντοτε...


όπου λιμνάζει νερό απόψε θα βλέπω τις μορφές σας,

φευγαλέες σαν τη ζωή αυτή που κάποτε μοιραστήκαμε, το ψωμί, τη μουσική, το χτυποκάρδι...

τα μαλλιά σας θυμάμαι πιο πολύ, τα μαλλιά σας αγγίζω

απόψε,

Σάββατο των Ψυχών...