Εαρινής Ισημερίας Ποίηση

Στον αφρισμένο κόρφο σου

χειμαρροή των άστρων

πρωτοεβύζαξε το φως

θυγάτηρα των γλάρων

κι οι ήλιοι όταν ζαλίστηκαν στ' ολότρεμα της μέρας

στα στήθη της γείραν να πιούν

φωνούλες της Σελήνης

Τ' αερικά στις λόχμες τους με θυμαροβελόνια

στο κούτελο της κέντησαν το νόστο της αρμύρας

μ' ένα φεγγάρι ανάστροφο στη μήτρα

να ελοχεύει

όταν παφλάσουν τα όστρακα

να την εστέψει νύφη.

χρόνια πολλά