θαυμάσια υγρασία
νεφελώματα βομβούν
αρώματα με το Αρχαίο
χαϊδολογιούνται
στην άκρη της φούστας μου
από αγριάδες
με περπατούν
-άγνωστη ζούγκλα-
λιλιπούτειες αρχόντισσες
μονολογώντας ωδές στο Μάη
τον πολυπόθητο, τον ανοιχτόφτερο...
ευτυχώ κυτταρικά
παντοιοτρόπως
καταπίνοντας το έρεβος
για να γεννήσω φάος
...δικέ μου...
νεφελώματα βομβούν
αρώματα με το Αρχαίο
χαϊδολογιούνται
στην άκρη της φούστας μου
από αγριάδες
με περπατούν
-άγνωστη ζούγκλα-
λιλιπούτειες αρχόντισσες
μονολογώντας ωδές στο Μάη
τον πολυπόθητο, τον ανοιχτόφτερο...
ευτυχώ κυτταρικά
παντοιοτρόπως
καταπίνοντας το έρεβος
για να γεννήσω φάος
...δικέ μου...
4 σχόλια:
Να διακρίνουμε ένα ερώτημα που δρα σιωπηρά ανάμεσα στις αγριάδες ή να κάνουμε ένα βήμα πιο πέρα στη ζούγκλα παλεύοντας τις δυό κινήσεις των ορμών μας, την ορμή ζωής και την ορμή θανάτου? Από την άλλη καταπίνοντας το έρεβος μπορούμε ιχνηλατώντας να ακολουθήσουμε όλα τα βήματα.
@albus genius
"όταν ταιριάζει το παπούτσι..."
ακολουθώ όλα τα βήματα...
Μεγάλο πράγμα το παπούτσι,μέχρι και ο Χρυσόστομος τόλεγε σαν παράδειγμα. ΄Αμα έχεις μεγαλύτερο παπούτσι από τα μέτρα σου δεν μπορείς να περπατήσεις.΄Αμα έχεις και μικρότερο παθαίνεις ότι και οι γκέισες που παραμόρφωναν τα πόδια τους για να χωρέσουν στην αισθητική των μικρών παπουτσιών. Μεγάλη επιτυχία να βρείς το κανονικό μέγεθος και νάναι και από το τόπο σου: Γνωστή η ελληνική παροιμία "παπούτσι από το τόπο σου και ας είναι και μπαλωμένο. Φυσικά με την έννοια της κοινής εθιμικής παράδοσης. Και άλλα πολλά, πραγματεία μπορείς να γράψεις.
το σωστό παπούτσι
αφήνει σωστά ίχνη!
Δημοσίευση σχολίου