Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Πρόσκληση
Χορεύοντας στην ηλιόλουστη πλευρά του Δρόμου
ξυπόλυτοι, το κάθε βήμα αυτοσχεδιασμός,
ροής λεπτομερειών που εφάπτονται του Ονείρου...
Η γωνία κρύβει μια συνάντηση,
είναι η Δοκιμή με τα φανταχτερά της,
τα απαγορευτικά σήματα, τους λειτουργούς της απώλειας...
Έχουμε στήσει τις αναστολές με αποκριάτικες στολές
να μας περνούν εξετάσεις, αν μας αξίζει το Όνειρο,
έχουμε φτάσει στο κατώφλι της Γιορτής, δεχτήκαμε την πρόσκληση
δε φέραμε το Δώρο...
Δεν είναι αποσκευή, δε βρίσκεται στις τσέπες,
το περιτύλιγμα δεν έχει σημασία...
Ο Χορός ξεκινάει με την άφιξη του Οικοδεσπότη,
σαν Οικοδεσπότης να φέρεσαι στο Όνειρό σου!
...όπου καμιά κακοκαιρία
δεν είναι ικανή να ξεριζώσει
τη χαρά σου να δεχτείς αυτό που αγαπάς
να το φροντίζεις, υπηρετείς, γιορτάζεις,
ως τη στιγμή του Γυρισμού...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
το κείμενο σου είναι υπέροχο και το εννοώ! Επίσης, πάντα δυσκολεύομαι να σχολιάσω τέτοιου ύφους αναρτήσεις, καθώς ξέρει πολύ καλά ο συγγραφέας τους για ποιον ακριβώς λόγο τις έκανε και τι σημαίνουν γι' αυτόν! Θα μου επιτρέψεις, όμως, να σχολιάσω την κομματάρα των Stones που συνοδεύει το post σου και να σου πω ό,τι είναι ένα από τα πιο περιεκτικά σε νοήματα τραγούδια τους, το οποίο δεν έχει χάσει ίχνος φρεσκάδας εδώ και 40 χρόνια σχεδόν!
Ευοι!, The Flower Child!
@bosko
όντως flower child, love child too!
είναι τιμή μου να αισθάνεσαι έτσι για το κείμενό μου, γνωρίζω την αυστηρότητά σου για τη blogο-ποιητική
και τη σέβομαι επίσης!
οι Stones είναι "άγγελοι- εξάγγελοι"
Χωρο-Χρονικά έκπτωτοι,
ευτυχώς για εμάς των γενεών και ηλικιών!
(όχι ακριβώς ΕΜΑΣ!)
Καλή μου, την δέχομαι την πρόσκληση...
δέχομαι και τα δώρα..
Τα δέχομαι και τα δίνω, γιατί είναι ένα και το αυτό...
γιορτάζω την στιγμή του γυρισμού αλλά και το ταξίδι...
αφήνω τις αποκριάτικες στολές γιατί δεν μου χρειάζονται ούτε αυτές, ούτε οι εξετάσεις τους...
γιατί έχουμε φτάσει πια στο κατώφλι της γιορτής..στο κατώφλι του κβαντικού άλματος..
Πάντα μου άρεσαν οι Rolling Stones..και αυτό το τραγούδι δεν το ήξερα..
Πολύ παλιό ο Μικ στα νιάτα του..
Υ.Γ Τι σημαίνει το "ευοι";
@christina
το κβαντικό άλμα συμβαίνει
δε μένει παρά να στρέψουμε την προσοχή μας σ' αυτό!
ευοί!
είναι η εκστατική ιαχή των Βακχών
σε κατάσταση ιερής Βακχείας
στη λατρεία του Βάκχου Διονύσου
ευοί ευάν
κραδαίνοντας το θύρσο
μεθυσμένες από το Θεό
μέσα στα ιερά δάση του Κιθαιρώνα!
ευοί! είναι η επιβεβαίωση της Ζωής
η λατρεία της η επιμονή στην επικράτειά της!
...δε φταίω εγώ, πάτησες το on,
μπορώ να συνεχίζω για πάντα!
οι προσκλήσεις στο όνειρο δεν ζητούν δώρα. εμείς είμαστε το δώρο τους. γι' αυτό,πηγαίνοντας γυμνοί δίνουμε πολύ περισσότερα. τους ίδιους τους εαυτούς μας...
κι οι στροφές και τα σοκάκια είναι εκεί. και θα είναι. για κάθε καινούργιον εραστή ενός ακόμη ονείρου...
φιλιά βρόχινα...
@νεράιδα της βροχής
σ' αυτή τη Γιορτή,
είμαστε καλειδοσκοπικές προεκτάσεις
του Ενός
όπως η βροχή είναι Μία
και οι σταγόνες της
μυριάδες!
Ευαίσθητα και τρυφερά ακουμπάς το Ονειρο, την προσμονή, την αισιοδοξία...
Ευαίσθητα και τρυφερά τα πλάθεις όλ' αυτά σε ποίηση...
Καλή σου μέρα!
@βιολιστής στη στέγη
ευαίσθητα και τρυφερά
ν' αγκαλιάζουμε τ' Όνειρο
σα φυντάνι που φροντίζουμε ν' ανθίσει
στην Εποχή του,
για ακόμη μια φορά
"θα 'θελα να 'μουν κηπουρός..."
!
ξαναπέρνα μια βόλτα απ' το post μου για τη συναυλία της Καγιαλόγλου στο Ηρώδειο. Σου άφησε σχόλιο η Αλίκη, με αφορμή αυτά που λες περί πλανόδιων μουσικών!
poli gliko auto pou grafeis!!!kai to tragoudi fovero!!!filia!!!
@bosko
1000ευχαριστώ!!!
@leviathan
υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο στη ζωή
απ' τα γλυκόλογα
και τα φοβερά τραγούδια?!
:)
Ώστε διδάσκεις yoga;
Εννοώντας ότι πας και λίγο παραπέρα κι όχι μόνο χαλάρωση σε μετακλιμακτηριακές κυρίες.
Το κομμάτι που έγραψες ήταν πολύ floating και δεν έπιασα το νόημα, το κλίμα πάντως ήταν υπέροχο
ξαναπέρνα απ' το γνωστό post! Έχεις μήνυμα απ' την Καγιαλόγλου πάλι!
@spyros vlahos
κι όμως έπιασες το νόημα!
η αίσθηση γλυκιάς πλεύσης...
ναι, ανάλογα με το group προχωρούμε "παραπάνω" ή παραμέσα ή ...
χαίρομαι που ήρθες!
@bosko
καλωσορίσατε!
θα πάρετε ένα γλυκό του κουταλιού?
φράουλα ή σταφύλι?
το φτιάχνει μια καταπληκτική γυναίκα που δεν έχει ιδέα από "κομπιουτεγική"!!!
:)
"Έχουμε στήσει τις αναστολές με αποκριάτικες στολές
να μας περνούν εξετάσεις, αν μας αξίζει το Όνειρο,
έχουμε φτάσει στο κατώφλι της Γιορτής, δεχτήκαμε την πρόσκληση
δε φέραμε το Δώρο..."
Σαν σχόλιο μια παράθεση από ένα συγγραφέα που μου αρέσει λίγο υπερβολικός αλλά αληθινός.
"το πρόσωπο που κοκκινίζει αποτελεί παρωδία της καύλας,τα δάχτυλα που γυρίζουν μηχανικά το δαχτυλίδι λένε ότι ένα μικρό σφιχταγκάλιασμα αξίζει περισσότερο από ένα μεγάλο λόγο...Ο κόσμος του φαίνεσθαι είναι ένα θέατρο νευρώσεων." (Ρ.Βάνεγκεμ)
@albus genius
θέατρο με σκωροφαγωμένα κοστούμια,
πεπαλαιωμένες ατάκες...
αυτά τα βεβιασμένα "επίτηδες"
που αναγκάζουν το θεατή
σε ναρκισσιστική πρωτοπορία
κι όλα τα παραπάνω σκηνοθετημένα
από πληγωμένους νανο-εγωισμούς σε ονείρωξη γιγάντωσης...
αυτό το έργο πάλιωσε!
Δημοσίευση σχολίου