Τόσα,όσα.
Τα βάρη λυγίζουν τη σπονδυλική στήλη.
Μεγαλώνοντας να γινόμαστε
ανάλαφροι.
Η δύναμή μας να ορίζεται απ' όσα
δεν έχουμε.
Μεγαλώνοντας να γινόμαστε
ανάλαφροι.
Η δύναμή μας να ορίζεται απ' όσα
δεν έχουμε.
είναι άκοπη ανεξαρτησία,
συμβολή στην Ισορροπία.
Οι ανάγκες μας
ορίζονται απ' το χώρο
που καταλαμβάνουμε...
όσο πλατιάζουμε
τόσο καταπατάμε.
Προχωρώντας
συμβολή στην Ισορροπία.
Οι ανάγκες μας
ορίζονται απ' το χώρο
που καταλαμβάνουμε...
όσο πλατιάζουμε
τόσο καταπατάμε.
ν' αφήνουμε
αντί να
μαζεύουμε
για να βρίσκουν κι οι πίσω!
Η αφαίρεση είναι της ωριμότητας,
επικέντρωση στην
ουσία.
Η πρόσθεση είναι του νεογνού,
για να χτίζει γερό σύστημα.
Η καλή φυσική κατάσταση θέλει την αφαίρεση,
όσο προχωράμε χρειαζόμαστε
λιγότερα.
Όταν η ανάγκη γίνει
αντί να
μαζεύουμε
για να βρίσκουν κι οι πίσω!
Η αφαίρεση είναι της ωριμότητας,
επικέντρωση στην
ουσία.
Η πρόσθεση είναι του νεογνού,
για να χτίζει γερό σύστημα.
Η καλή φυσική κατάσταση θέλει την αφαίρεση,
όσο προχωράμε χρειαζόμαστε
λιγότερα.

από ένστικτο
συναίσθημα
κινδυνεύει
σοβαρά η ζωή μας.
Χρειαζόμαστε λίγα απ' τα ωραιότερα
για να μένει χώρος
να βαθύνουμε
Βάρος, το απόκτημα
που εξουδετερώνει την ευελιξία.
Βάρος, το νεκρό τοιχίο
που απομονώνει την ευαισθησία μας.
Μέτρο νεότητας κι υγείας
η ωραιότητα του Απόλυτου Γυμνού.
Γύμνια δεν είναι ένδεια
Γύμνια είναι η ελευθερία
απ' την κτητικότητα.
Ο κατέχων αγωνίζεται
με τον εαυτό του
και τερματίζει τελευταίος.
Ο κατέχων καμπουριάζει,
η κοιλιά του είναι σεντούκι
κι πλάτη του ζυγαριά.
Η κατοχή
στερεί την περιπέτεια
από την απόλαυση!
Τα αγαθά
πρέπει
να έχουν την
ιστορία τους.
Αγαθά
χωρίς μύθο
συναίσθημα
κινδυνεύει
σοβαρά η ζωή μας.
Χρειαζόμαστε λίγα απ' τα ωραιότερα
για να μένει χώρος
να βαθύνουμε
Βάρος, το απόκτημα
που εξουδετερώνει την ευελιξία.
Βάρος, το νεκρό τοιχίο
που απομονώνει την ευαισθησία μας.
Μέτρο νεότητας κι υγείας
η ωραιότητα του Απόλυτου Γυμνού.
Γύμνια είναι η ελευθερία
απ' την κτητικότητα.
Ο κατέχων αγωνίζεται
με τον εαυτό του
και τερματίζει τελευταίος.
Ο κατέχων καμπουριάζει,
η κοιλιά του είναι σεντούκι
κι πλάτη του ζυγαριά.
Η κατοχή
στερεί την περιπέτεια
από την απόλαυση!
Τα αγαθά
πρέπει
να έχουν την
ιστορία τους.
Αγαθά
χωρίς μύθο
21 σχόλια:
αντέχουμε με λίγα. ανάλαφροι φτάνουμε μακρύτερα. η ψυχές χρειάζονται αέρα για να πετούν κι όχι βαρίδια...
ο άνεμος πνέει και ζητά ταξιδευτές με όσο το δυνατόν πιο ελάχιστες αποσκευές. εκεί έξω, οι ανάσες ζητούν σώματα με χώρο...
φιλιά βρόχινα...
Σκανδαλιστικά προκλητικό
ταξίδι με αερόστατο...
ΟΣΟ πετάς τα βάρη
ΤΟΣΟ αυτό ανεβαίνει
Όσο...κι άλλα τόσα φιλιά
Καλώς σε βρήκα, λοιπόν, και στο δικό σου τον χώρο...κατ' αρχάς ήθελα να σου πω, ότι κι εγώ είχα ασχοληθεί με γιόγκα και ρέικι όταν ήμουν στην Αθήνα, κι έχω πάρει πραγματικά πολλά από αυτόν τον χώρο...
τώρα αυτό που μόλις διάβασα,
...το βήμα σου ήταν ελαφρό, και καθώς έκανες ένα βήμα μπροστά άφησες ένα αστέρι πίσω σου για να δείχνει τον δρόμο....
Καλό σου απόγευμα και θα σε επισκέπτομαι...
@νεράιδα της βροχής
γεννιόμαστε γυμνοί
έτοιμοι να πλουτίζουμε
με σκοπό να μοιραζόμαστε τα πλούτη
μεταξύ μας
κρατώντας πάντα χώρο
να κυκλοφορεί η ενέργεια
να κυκλοφορεί η ευημερία
να υπάρχει επάρκεια
οπως από στόμα σε στόμα η ανάσα...
φαντάζεσαι κάποιος να μάζευε τον αέρα
όλον για τον εαυτό του?
:)
@maira del mar
και γαργαλιστικό
το περπάτημα με το γυμνό πόδι
το ίδιο ανάλαφρο με πέταγμα
πάνω στο δέρμα Της
να πατάς ΤΟΣΟ ΟΣΟ να νιώθεις
τον πυρήνα Της να πάλλεται,
να εισρρέει ο παλμός στο αίμα σου
και να γίνεστε ένα...
όλοι δεντρά είμαστε!
@christina
θαυμάσιοι δρόμοι
από φωτεινές ίνες που συναντιώνται
έτσι, επισκεπτόμαστε τη χώρα
ο ένας του άλλου
ναι, ας είναι αστέρια το επισκεπτήριό μας
ΤΟΣΑ ΟΣΑ κι άνθρωποι!
καλωσήρθες!
Λες να ζει ο καθένας στην προσωπική του χώρα; Γι’ αυτό τόσα πολλά σύνορα; Και ναι, ξέρω πολλούς κατέχοντες που κλέβουν την ανάσα των άλλων... και γύμνια, πραγματική γύμνια έχω να δω πάρα πολλά χρόνια. Τόσα που δεν ξέρω αν θα την άντεχα πια.
@yannis petsas
περιστοιχιζόμαστε από την κατοχή
την κτητικότητα, την αγωνία που τις συνοδεύει, τη μανία για περισσότερο από το κάθετί...κάτω από τις στρώσεις
των ψευδοαναγκών
ο Γυμνός περιμένει να τον/την ξαναλατρέψουμε
...και στη ζωγραφική μας...
καλημέρα
Αγαθά
χωρίς μύθο
είναι άνοστα
teleios anosta omos!!!!filia!
@leviathan
δεν είναι υπέροχο
να έχεις ελάχιστα
αλλά το κάθετί να διηγείται
ιστορίες σπάνιες
που πάντα συνδέονται με εκείνες
φίλων, αγαπημένων, άλλων που νομίζουμε ξένους, "νόστιμα", εύγευστα αγαθά!!!
Καλημέρα Ευοί!
Υπάρχει ένα βιβλίο του Εριχ Φρομ: "Να έχεις ή να είσαι".
Λέει με διαφορετικά λόγια, αυτό που έχεις εκφράσει στην πολύ όμορφη ανάρτησή σου.
Διάβασέ το, άν το βρείς. Εκδόσεις Μπουκουμάνη.
Καλή Κυριακή!
@βιολιστής στη στέγη
καλημέρα μας!
θα το αναζητήσω, σ' ευχαριστώ!
από τον τίτλο καταλαβαίνω
πως "ήπιαμε απ' το ίδιο ποτήρι"
...συμβαίνει αφού η επίγνωση
-το γιγάντιο ρεζερβουάρ-
είναι κοινό για όλους!
Ήταν το πρώτο κείμενο που διάβασα σήμερα και μου άρεσε πολύ.
Καλημέρα!
@όλα θα πάνε καλά
καλημέρα μας!
σ' ευχαριστώ!
είναι ωραίο να ξεκινάς τη μέρα σου
με ...γδύσιμο!
:)
Είμαι υπέρ του γυμνού, της γυμνής αλήθειας ή όπως αλλιώς θες, αλλά το παραπάνω σχόλιο δεν καταλαβαίνω γιατί βρίσκεται εδώ, για διακόσμηση; Ή υπονοεί κάτι;
Δεν με αφορά, ούτε με θίγει προσωπικά αλλά είναι σαν να λες, κοιτάξτε, εδώ μπορείτε να βρίζετε... είναι σαν να συμφωνείς.
Την καλημέρα μου.
@yannis petsas
την καλησπέρα μου αγαπητέ!
καμία σχέση δεν είχα με το σχόλιο το ανώνυμο
"διεγράφη από το διαχειριστή" όπως βλέπεις
άλλωστε μπορείς να το συμπεράνεις και απ' τη γενικότερη ατμόσφαιρα αυτού του blog
τώρα για τη διάλεκτο του σχολίου
μπράβο σου που μπόρεσες να το διαβάσεις!
είναι λέει καινούρια μόδα στα blogs να σε γεμίζουν τερατώδη σε όγκο και περιεχόμενο σχόλια
ώστε να μη "χωρούν" εκείνοι που πραγματικά έχουν κάτι να πουν...
o tempora o mores :D
Χαίρομαι που το έκανες. Υπάρχουν μερικοί που εξακολουθούν να βλέπουν τέτοιου είδους σχόλια σαν διακόσμηση ή κι εγώ δεν ξέρω σε τι άλλο. Κι αν κάτι τέτοια τα αφήνεις, κάποτε θεριεύουν και σε πνίγουν.
Καλησπέρα σε όσους βρίσκονται εδώ.
Η δύναμη μας πώς να οριστεί τάχα από όσα δεν έχουμε . Γιατί μέσα του αυτό κρύβει και μια έλλειψη. ΄Ελλειψη θάταν ο ορισμός μας. Το μόνο που θα κάναμε ήταν να προσαρμόσουμε το «υλικό» στην προκρούστεια κλίνη μας. Η δύναμη μας δεν ορίζεται από τα πράγματα είτε έχουμε είτε δεν έχουμε ορίζεται από το νου που δεν φυλακίζετε.
Ο χώρος δεν ορίζει τίποτα γιατί μπορεί να αναδημιουργείται κάθε φορά. Και εσύ δεν ορίζεσαι από το κέφι του πολιτικού μηχανικού που έχτισε το σπίτι που μένεις. Βάζεις καθρέπτες και μεγαλώνει. ΄Η το κλείνεις και μικραίνει εσύ ορίζεις το χώρο σου όχι αυτός εσένα.
Τί δικαίωμα νάχαν οι ντυμμένοι στις διονυσιακές τελετές?
@albus genius
δεν Έχω, Είμαι..
δύναμη να ορίζεις την ύπαρξή σου
πέρα απ' τ' αποκτήματα-
ναι, όταν ο νους δεν φυλακίζεται
είναι πνεύμα!
το σαρκίο καταλαμβάνει χώρο,
το ίδιο και τα γεννήματά του,
ιδεοληψίες, ψευδοανάγκες
έδρες και αξιώματα...
σπίτια αλλάζεις πιο εύκολα
απ' ότι κορμιά,
βάλε καθρέφτες στα σωθικά
ανακαίνισε τη σκέψη
μικρο-μεγάλωνε την καρδιά
(χωρίς τοίχους, φράχτες, σκιάχτρα, συναγερμούς)
...και μετά
μπες σ' ένα σπίτι και πες
"δικό μας"
...
@albus genius
δικαίωμα να ντύνονται τον ιερό
λευκό μανδύα,
μετά τη γύμνια, τη σαρκοφαγία
και το Ιερό Όργιο...
"...αφού πρώτα στις Γιορτές
σάρκες ωμές γεύτηκα,
και στ' όνομα της Βουνίσιας Μητέρας
τις ιερές λαμπάδες υψώνοντας
μαζί με τους Κουρήτες
ΒΑΚΧΟΣ χρίστηκα
-εξαγνισμένος πια.
Μες στην κατάλευκη στολή μου
αποστρέφομαι
γενεές θνητών
και νεκροθήκες,
χωρίς καθόλου να πλησιάζω,
και από ζωντανή τροφή να φυλάγομαι."
Ευριπίδη
"Κρήτες"
Του Ευριπίδη καλό.Αλλά το άλλο αυτή η χιλιοειπωμένη φράση δεν έχω είμαι την έχω πεί και γώ πάμπολλες φορές. τώρα μου φάινεται να αδειάζει.Δεν έχω είμαι.Και αν δεν έχω πως να είμαι; Αν η ζωή μου δόθηκε την έχω για να είμαι.΄Αρα το πρωτο είναι η κατοχή σε κάτι που μου δόθηκε.΄Εχω το σπέρμα του πατέρα μου και το ωάριο της μάνας μου.Τόχω για να είμαι.΄Αλλο αν είμαι αλλιώς, είμαι μια ένωση από μια προηγούμενη έλξη ή βιασμό δεν έχει σημασία.Μπορεί και να είμαι αποτέλεσμα καθαρής κατοχής και βίας.Αυτός που επέτρεψε να είμαι μου το έδωσε και κατείχε κάτι από μένα είτε θεός είτε άνθρωπος.
@albus genius
είσαι το όχημα
ή ο επιβάτης?
κι όταν αλλάζεις ρόλους
γίνεσαι όχημα δηλαδή για άλλους επιβάτες
δεν παραμένεις κι εσύ επιβάτης
μιας διαδρομής
δικής σου?
έχεις "από..."
όλα όσα ενώνονται, σχετίζονται, αποκολλώνται και ξεμακραίνουν
μέχρι να ενωθούν ξανά και ξανά...
το τι/ποιός είσαι
ανεξάρτητο απ' τα συστατικά
ανεπηρέαστο..
είσαι η συνταγή!
Δημοσίευση σχολίου