Θερισμός

Αρχίζω
ανοίγοντας τα πέλματα
να ριζώσουν στη Γη.
Εκείνη
ρουφά τη δύναμη
απ' τις διάπλατες καμάρες μου.
Οι αστράγαλοι
χλωροί...
τα γόνατα δροσίστηκαν...
η λεκάνη γόνιμη
διαμπερής...
Γίνομαι κορμός.
Μαθαίνουμε να λυγίζουμε στον Άνεμο
με το Κέντρο ατάραχο.
Οι ώμοι ορίζοντας
η καρδιά λιβάδι
χλοερό.
Χορδές
ουράνιου κυανού
δονούνται
στο Λόγο
που εισρέει
απ' το κρυσταλένιο δειλινό
του Αμέθυστου,
μέσα μου
στεφανώθηκα
αποσπερίτες.
Κυλά στη Ρίζα
πιώθηκε απ' τη Γη,
Παίρνε
τη Συγκομιδή μου.