να Σε πιω στο ποτήρι...

ανάσκελα στην άμμο
ανθρώπινος αστερίας
ξεβρασμένος από το σμίξιμο
δυό κάποτε φυγόκεντρων ψυχών...

ραίνομαι το κυανό
στο πλάι Σου
συστάδες
οι λερναίες σκέψεις μου
ησύχασαν με αναπαμό...

δε σε κολυμπώ Αγαπημένη
σε ΦΟΡΩ
σύγκορμα
ως το τέλος της πλάσης.