μιλώ στον Ιούδα μέσα μου...μιλώ εκεί που οι καλές μου προθέσεις με προδίδουν, με υποβιβάζουν στη διαπραγμάτευση της Αλήθειας.
ο Ιησούς μου είναι πάντα Εδώ, ο Ιούδας είναι που θέλει την προσοχή μου, σαν παιδί που ξεστρατίζει ψάχνοντας άλλοθι για την αδυναμία του να πράξει όσα σαφώς καταλαβαίνει, όσα σαφώς συναισθάνεται μα δεν έχει τα μέσα να διαχειριστεί
κι επαναστατεί... επαναστατεί εναντίον μου, μας...
μιλώ στον Ιούδα που είμαι, στη ματιά μου τώρα καθώς διαστρέφω το Φως Του για να δικαιώσω τους δον-κιχωτικούς αγώνες μου
μα γνωρίζω... κι όμως ο Ιούδας μου κρατάει τα ηνία της παλιάς μου πραγματικότητας, των αιτιο-αιτιατών, των δικαιολογημένων αμαρτιών...
Ιούδα μου, αγαπημένε εαυτέ μου, πόσο σ' αγαπώ, πόσο σ' αφήνω πίσω...
...καλή Ανάσταση!
Χρονια πολλα
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο καρδιας
γραφεις τοσο απολυτα καλα
που νιωθω ανεπαρκης
ενα σχολιο αξιοπρεπες να αφησω
να ξερεις ομως
οτι μου μιλας καταβαθα
με επιτυχια
και να δεις πως τους λενε ολους αυτους σαν κι εσενα που με κανουν καλυτερο ανθρωπο;
-Α ναι. Φίλους!
@etalon
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλέ μου φωτεινέ μου etalon
πόσο με τιμά το σχόλιό σου
και με πόση προσμονή ανοίγω
τη σελίδα μου
κάθε τόσο
για να βρω κάτι από 'σένα!
Καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλάς για τον δικό σου Ιούδα
και απλάα θελα να προσθέσω λίγους στίχους
΄΄Όταν κατάλαβα
πως εγώ ο Κάιν και ο αδερφός μου ο Άβελ
ή εγώ ο Άβελ και ο αδερφός μου ο Κάιν
(στο μακρύ διάβα του καιρού
δεν έχει ιδιαίτερη σημασία
το ποιός ήταν ποιός)
θα ήμασταν υποχρεωμένοι να κοιμηθούμε για πάντα
κάτω από την ίδια κουβέρτα,
έχασα κάθε ενδιαφέρον για το φόνο΄΄