Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

άφηνε

μηνύματα
κλεισμένα σε μποτίλιες
γραμμένα βότσαλα
ένα λαστιχάκι των μαλλιών
απόηχο αρωματικού λαδιού
ασυνήθιστου
αποτύπωμα πελμάτων
ένα χνουδωτό μπαλάκι ξεχασμένο
άφηνε
ομορφιές ολότελα δικές σου
να σκαλώνουν στα φύκια
να θαλασσοδέρνονται
άσβηστες
άφηνε το χρόνο να δραπετεύει άμμος
απ' τα χαλαρά σου δάκτυλα
το χώρο να κορυφώνεται
καβάλα στον αφρό
άφηνε ίχνη
θα σε βρω...

Κυριακή 12 Ιουλίου 2009

ακούτε τη θάλασσα

για πειρατεία των Ανεκπλήρωτων
δε θα μιλήσω'
για ερωτικές στρωμνές
αρπαγμένες
απ' του πόνου το κατώφλι
δεν αναρωτιέμαι'
ανέφελη
στην κορυφή της καταιγίδας
διψώ ξανά
όπως μου είναι γραμμένο.

όλες των Νερών οι Σφαίρες
κι οι Σπείρες Ήλιων φλόγινες
ν' αναρριχώνται
-σύγκορμη λεηλασία
του ανείπωτου
και πάλι πίσω-
στη ρίζα μου ν' αποκοιμιώνται,
τα στοιχεία
η νέα μου παντοτινή
Πατρίδα...

Αν ποτέ με έψαχνες
εκεί πάντα θα μ' έβρισκες...

Επιτυχία είναι
το Δώρο
να μη χωρά
στο περιτύλιγμα
...