...to the cave...

σιωπηλό κέντρο
απάντων παρατηρητή,
-στροβιλίζον σπειροειδώς κι ανελικτικά-
ζωής αμετάβλητης
από τρύπια πανωφόρια,
στραγγαλιστές σταθμούς των τρένων...
αιώνιας ζωής στο φωτεινό
σιωπηλό μου κέντρο
απρόσβλητο,
με βρίσκεις διπλωμένη σε ξενικά σεντόνια
χαλάσματα
κάποιου δρόμου
των "υποδηματοποιών του γκέτο"
υποθέτω...

σαμπάνια σε τρύπια μποτίλια
αφροί και ηδονοβλεψίες
στο πίσω του σαράβαλου
που είχα κάνει σπίτι,
σιωπηλό μου κέντρο
τον κρέμασα στο αποσμητικό δεντράκι
για στολίδι
καθώς τα φώτα
-πορτοκαλί μετάλλου-
γιρλάντα'
γιορτές,
εκείνοι που αγάπησα
διακεκομμένοι
νύχτα
στη λεωφόρο...

(συνεχίζεται)