Ατομικότητα

αδιαπραγμάτευτη
δικαιωματική δράση
στην υγιή ατομικότητα,
απόλυτη αποστολή
πρωτεύον μάθημα

εξελιγμένη
η ανθρώπινη κοινωνία
που ενθαρρύνει την ατομικότητα
που δεν υποσιτίζει
την ατομική συνείδηση

ΚΑΝΕΝΑΣ -ΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΤΙΜΆ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ


ενθαρρυμένη ατομικότητα
ενθαρρυμένη πρωτοπορία,
η ατομικότητά μας ερεθίζει τη φύση
κι αναπαράγει την απόλαυση
ατομικότητα, η γενεσιουργός δύναμη της ιδιοφυΐας

η υγιής ατομικότητα
περιφρονεί τον ατομικισμό

ατομικότητα και χαρισματικότητα
συγκοινωνούντα δοχεία

η ψυχή μας εισπράττει
κι η ατομικότητά μας
μεταφράζει

εκκεντρισμοί κι υπερπροσπάθεια
δεν είναι ατομικότητα
η ατομικότητα είναι
το άρωμα του θεϊκού..

η μονιμότητα
εχθρός της ατομικότητας
η στατιστική,
άλλοθι
του διωγμού κατά
του Ατόμου.

αλλήλων

σ' ένα τοπίο
ομόρριζοι
χρωστάμε στον άλλο
ΤΑ ΠΑΝΤΑ
καθώς μοιραζόμαστε
την ίδια Ανάσα,
διαρρηγνύοντας
την ψευδαίσθηση του χωριστού.

Ανοίγοντας

ανοίγοντας στην Αγάπη
ανοίγουμε το "κουτί της Πανδώρας".
για να μπορούμε ν' αγαπάμε
πρέπει
να γίνεται ...χώρος
για να γίνεται χώρος
πρέπει να μπαίνει
το Φως
για να μπαίνει Φως
πρέπει να περνάμε από σκοτάδια
σκουντουφλώντας στα σκουπίδια
σκοτάδια συνωστισμένα
και θορυβώδη
συναισθημάτων...
συναισθήματα, οι σκέψεις
που μασκαρεύονται τη συγκίνηση

τα σκοτάδια της καρδιάς
είναι σιωπηλά, γαλήνια
η καρδιά
επωάζει
τη συλλογική Αγάπη
στη σιωπή
οι ατομικές μας συγκινήσεις
δονούνται στην κοιλιά,
με ένταση
γύμναζε την κοιλιά να αντέχει στην ένταση
προστάτευε την καρδιά
ν' ακτινοβολεί την ησυχία
η Αγάπη
συμβαίνει στην κοιλιά
και προσφέρεται απ΄την καρδιά
άνοιγμα χώρου απ' τις ατομικές συγκινήσεις
επιτρέπει τη γέννηση της συλλογικής Αγάπης

ΟΣΟ ΚΑΘΑΡΟΤΕΡΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ

...μικρή μου...

...λατρεμένη μικρή
χωμάτινη
ήξερες
-όταν κοιτούσες
τα ποδαράκια σου
και έβαφες τους αστραγάλους με χέννα
"σαν τη μεγάλη αδερφή...",
όταν με μάτια ελαιώνες
έβαζες το κολ
για τη ζέστη και τη σκόνη
"σαν τη μεγάλη αδερφή...",
με αχυρένια παιχνίδια
και τα λακάκια σου
να κελαρύζουν-
ήξερες
πως η Μεγάλη Μήτρα
θα σε διάλεγε
Σκεύος, Πολυφίλητη, Εικόνισμα
να ντυθείς το Μανδύα και ελπίδες μυριάδες
να φωλιάζουν στον κόρφο σου
όσες και τ' άστρα τ' ουρανού,
περιστέρα Μάνα
μας ήξερες όλους εμάς...
μικρή μου
τεράστια...

η Μαρία
αγαπάει
το
φεγγάρι

Θερισμός

Αρχίζω
ανοίγοντας τα πέλματα
να ριζώσουν στη Γη.
Εκείνη
ρουφά τη δύναμη
απ' τις διάπλατες καμάρες μου.
Οι αστράγαλοι
χλωροί...
τα γόνατα δροσίστηκαν...
η λεκάνη γόνιμη
διαμπερής...
Γίνομαι κορμός.
Μαθαίνουμε να λυγίζουμε στον Άνεμο
με το Κέντρο ατάραχο.
Οι ώμοι ορίζοντας
η καρδιά λιβάδι
χλοερό.
Χορδές
ουράνιου κυανού
δονούνται
στο Λόγο
που εισρέει
απ' το κρυσταλένιο δειλινό
του Αμέθυστου,
μέσα μου
στεφανώθηκα
αποσπερίτες.
Κυλά στη Ρίζα
πιώθηκε απ' τη Γη,
Παίρνε
τη Συγκομιδή μου.