Προς Φίλους και όλους τους ..άλλους

...ήθελα να πιστεύω πως οι bloggers και τα sites θα γλίτωναν από την κακομοιριά του "σ' αντιγράφω- μ' αντιγράφεις"...πρόσφατα σχολιάστηκα ως κλέφτης ιδεών, λόγων και πνευματικών ευρεσιτεχνιών, γι' αυτό θεωρώ πως το μόνο τίμιο είναι να κοινοποιήσω ό,τι τα κείμενα που δημοσιεύονται σ' αυτό το ιστολόγιο έχουν γραφτεί την περίοδο 1999-2005 κι έχουν κατατεθεί ως αντικείμενα πνευματικής ιδιοκτησίας, περνώντας τις απαραίτητες διαδικασίες...

εξαιρούνται τα επετειακά κι εκείνα που αναφέρονται σ' έκτακτη επικαιρότητα των ημερών

...και εις άλλα με υγεία

(το ΕΥΟΙ! απόψε αντιγράφει τους Doors στο "People are strange" ...indeed!)

Ελπίδα.

Η Ελπίδα είναι ο εξωραϊσμένος δικτάτορας των θρησκευτικών δογμάτων.

Ελπίζοντας κοιτάς το μέλλον σε μια συγκεκριμένη διάταξή του
που ν' αντιστοιχεί στις τωρινές ανάγκες, ενός μέρος του εαυτού.

Η Εμπιστοσύνη είναι ο συνοδοιπόρος στα δύσκολα.

Ο Εαυτός δεν είναι μονοδιάστατος αλλά πολυσύνθετος,
αυτό που τώρα αποζητά ταιριάζει σ' ένα του κομμάτι,
σ' αυτή τη στιγμή του κύκλου του.

Οι δονήσεις του Εαυτού σε σχέση με το μέλλον
πρέπει να είναι ελεύθερες από την Ελπίδα.

Ελπίδα, η ενεργειακή παρωπίδα δογμάτων και ομάδων...

Η Ελπίδα θα μπορούσε να είναι μια εστιασμένη πρόθεση,
εάν δεν ενείχε την εξάρτηση
ενός συγκεκριμένου αποτελέσματος.
Ελπίζοντας περιορίζουμε και μυθοποιούμε το μέλλον.
Ελπίζοντας γαντζωνόμαστε από τη γραμμικότητα του χρόνου.



Η Ελπίδα καθιστά την εμπιστοσύνη περιττή.
Η Ελπίδα κάνει ύπαρξη κι ενέργεια στάσιμες και μονόδρομες.
Η Ελπίδα καταργεί την πνευματική ευελιξία και την υποσκιάζει
με προσκολλήσεις και στείρους συναισθηματισμούς.
Η Ελπίδα είναι θρησκειοκρατική επινόηση.
Ελπίδα, το καρότο μπροστά από το υποζύγιο.
Ελπίδα, όχι φάρος αλλά οφθαλμαπάτη.
Καλλιεργώντας την Ελπίδα
αδρανοποιούμε την ικανότητά μας στο φυσικό ελιγμό
και αποκοβόμαστε από τη Θεϊκή Διάνοια.
Αποβάλλοντας την Ελπίδα από το ενεργειακό μας όχημα
ενσωματωνόμαστε στο θεϊκό πλάνο όπως ξεδιπλώνεται
αυτή τη στιγμή.

Το Τώρα της Ελπίδας είναι μικρότερο από το Τώρα της Εμπιστοσύνης.
Ελπίζοντας γινόμαστε κουτοί, πυκνοί και φυγόπονοι.
Μη ελπίζοντας γινόμαστε αιτία και αποτέλεσμα της ζωής μας.

Η Ελπίδα αποκρύπτει τη φυσική Σοφία,
καταργεί την παντοδυναμία της Αγάπης
και υποβιβάζει την Πίστη σε υποτέλεια.

Ελπίδα, σπασμένο πλήκτρο της κλίμακας του Θεϊκού Ονείρου.
Ελπίδα, θολό μεσοδιάστημα Εμπιστοσύνης και Πίστης.

Ελπίδα,νηπιακό εφαλτήριο,
Πίστη, εφηβική εμμονή,
Εμπιστοσύνη,
Ιθάκη της Συνείδησης.

Ελευθερία από την Ελπίδα είναι ελευθερία από το Φόβο.

(στα video οι Daft Punk με το "around the world" και οι Moloko με το "the time is now",ο πίνακας είναι της Λένας Κοβότσου από τη συλλογή της "the fish market" Κύθηρα 2006)

Αυτό το Φως...

...επιμένω εδώ
γιατί αυτό το Φως...

κι αυτό το Φως...

...αξίζουν κάθε θυσία...

(και του χρόνου)

στο video ο Νίκος Ξυλούρης τραγουδά τα "Χίλια μύρια κύμματα..."
του Γιάννη Μαρκόπουλου που τον συντροφεύει

Μαγεία.

Ανοιγόμαστε στη Μαγεία...

δονήσεις που καταλύουν το φυσικό πεδίο μέσα στο ΌΛΟ

το ατομικό δυναμικό μέσα το ΈΝΑ.

Εμπόδια και παλινδρομήσεις, κύκλοι που ανολοκλήρωτοι

παύουν να εξελίσσουν κι επαναλαμβάνονται

συμβαίνουν όταν αδρανεί η Συγχώρεση.

Καμιά προστασία χωρίς τη Συγχώρεση.

Χωρίς τη συγχώνευση Συγχώρεσης στο ΌΛΟ

ως προσωπική δωρεά,

τίποτα δεν ολοκληρώνεται και τίποτα

δεν προχωρά...

Μ' αυτό το συστατικό διενεργείται η Άνωση,

που μας ενώνει με την Πηγή.

Η Συγχώρεση λειτουργεί μέσα στο Λευκό Φως.

Συγχώρεση στους πυρήνες συνειδητότητας που δεν αφυπνίζονται.

Συγχώρεση στην εχθρικότητα, προλαμβάνοντας την εχθροπραξία.

Συγχώρεση στα προπατορικά και προγονικά παραστρατήματα.

Συγχωρώ τον εαυτό μου από το δηλητήριο των ενοχικών πλεγμάτων

συλλογικών ηθικοπλαστικών παρεμβάσεων,

συγχωρώ τον εαυτό μου που έχασε το Δρόμο του,

...σημαίνει δημιουργώ καινούριο κι ανοίγομαι πέρα απ' τ' αδιέξοδο...

Συγχωρώ τους Πειρασμούς μου,

τους ανθρώπους που λειτουργούν την απώλεια...

...οι πράξεις τους είναι το πλαίσιο

μέσα απ' το οποίο θα δουν τον εαυτό τους.

Με την ενσωμάτωση της Συγχώρεσης στο ενεργειακό μας σύνολο

ανεβάζουμε στροφές προς την Ένωση με το ΌΛΟ.

Με την ποιότητα της Συγχώρεσης

στο πορτραίτο της ύπαρξής μας

δηλώνουμε συμμετοχή στο Κοσμικό Θαύμα.

Μαγεία συμβαίνει όσο μπορούμε να μετουσιώνουμε

και να μετουσιωνόμαστε,

μέσα απ' τη Συγνώμη.

Η Μαγεία είναι εκ των πραγμάτων Λευκή.

Με τη συγχώρεση αναχαιτίζουμε όλα τα αρνητικά πεδία,

Συγχώρεση, ασπίδα από καθρέφτη

μονόδρομο εισητήριο με το άρμα του Θεού.

Συγχώρεση, ο αιθερικός στρατός που υπερασπίζει την Ακεραιότητα.

Η Συγχώρεση, όπως η σωστή αναπνοή, πρέπει να είναι σε διαρκή ετοιμότητα

και να λειτουργεί αντανακλαστικά.

Η Συγχώρεση, όπως η σωστή αναπνοή,

είναι αμφίστροφη κι ανακυκλούμενη.

Η Συγχώρεση, όπως η σωστή αναπνοή,

είναι καύσιμο εξέλιξης.

(στο video η Carmen Amaya, ταινία "Home with the boys", 1944)

Εαρινής Ισημερίας Ποίηση

Στον αφρισμένο κόρφο σου

χειμαρροή των άστρων

πρωτοεβύζαξε το φως

θυγάτηρα των γλάρων

κι οι ήλιοι όταν ζαλίστηκαν στ' ολότρεμα της μέρας

στα στήθη της γείραν να πιούν

φωνούλες της Σελήνης

Τ' αερικά στις λόχμες τους με θυμαροβελόνια

στο κούτελο της κέντησαν το νόστο της αρμύρας

μ' ένα φεγγάρι ανάστροφο στη μήτρα

να ελοχεύει

όταν παφλάσουν τα όστρακα

να την εστέψει νύφη.

χρόνια πολλά

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΥΛΑ, ΜΟΝΟ ΣΧΕΣΕΙΣ!

Ένωση

Να νιώθουμε τη γεύση μας, γεύση άντρα και γυναίκας.

Πραγματικά ποτέ δε χωρίσαμε

πραγματικά είμαστε ΕΝΑ

Γίνε ο Άντρας κι η Γυναίκα σου στο ίδιο κορμί!

Το ένα χέρι πιάνει το άλλο, κρατάς το ταίρι σου απ' το χέρι σου.

Οι εραστές, σύνολα που αλληλοεξερευνούμαστε.

Άνοιξε δρόμο για την εσωτερική γυναίκα, κάνε δρόμο για τον άντρα της ψυχής σου

κι άσε το σώμα ελεύθερο να διαλέξει ευχαρίστηση!

Βρίσκω τη γυναίκα στο αντρικό κορμί μου

τον άνδρα στο γυναικείο

σημαίνει αρμονία των αισθήσεων όλων.

Γεύσου τι Τέχνη γίνεσαι

βλέποντας

τον κόσμο κι από τις δυό θεάσεις

ζώντας το πλήρες φύλο σου

στη δημιουργία κι έκφρασή του.

Ο Θεός δεν είναι φύλο, είναι λέξη για να καταλαβαινόμαστε.

Θεός, η Ένωση των φύλων στο Άφυλο,

όπως

των χρωμάτων στο λευκό.

Γέλιο της Δημιουργίας

Το γέλιο είναι η αναπνοή του αφυπνισμένου νου.

Το γέλιο είναι σαν το πιπέρι.

Το γέλιο είναι η ανατροπή της γραμμικότητας

κι η αντιστροφή του ρεύματος.

Ο έρωτας είναι το πρώτο γέλιο της Δημιουργίας.

Τα ενεργειακά μας κέντρα πρέπει να αερίζονται

ταενεργειακά μας κέντρα πρέπει να αναπνέουν...

Ο καθαρμός των ενεργειακών μας κέντρων είναι το γέλιο.

Πληθυσμοί αγέλαστοι, πληθυσμοί επικίνδυνοι.

Το γέλιο αναβλύζει απ' την καρδιά,

παρασύρει το νου,

δονεί το κορμί κι οδηγεί το πνεύμα

στην αγκαλιά του Δημιουργού.

Κάθε γέλιο είναι φως

κάθε γέλιο είναι εξέλιξη

κάθε γέλιο είναι δόξα ζωής.

Η μόνη έντιμη ψήφος είναι το γέλιο.

Χώροι ανθρώπων γελαστών,

ποτέ δεν ερημώνουν...

ΠΑιδιά ανθρώπων γελαστών

ποτέ δεν ορφανεύουν...

Η Αιωνιότητα που μετριέται σε χρόνια

είναι βαριά....

Η Αιωνιότητα που μετριέται σε γέλια

είναι στιγμιαία...

Το γέλιο είναι η μόνη αξιόπιστη μονάδα μέτρησης

για τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής.

Συνήθεια.

Συνήθειες είναι η ταύτιση της ύπαρξης με οικείες διαστάσεις,

οι δεσμοί μας με μαθήματα που δεν μαθαίνουμε.

Σπάσιμο συνηθειών που επιδρούν τοξικά στη ζωή

κατά τής εξέλιξής μας,

είναι η συνειδητή επιλογή διάστασης στην ύπαρξη.

Κάθε αναγέννηση είναι αλλαγή διάστασης.

Είμαστε από τη φύση μας Υπερβατικοί.

Απαντήσεις σε ερωτήματα ουσίας έρχονται μέσα από τη σιωπή.

Απαντήσεις σε ερωτήματα επιφάνειας έρχονται μέσα από τη δράση και τριβή.

- Ακούω με όλες τις αισθήσεις - η Ώρα είναι μία και διαρκής.

Τα σημάδια παίρνουν όλες τις μορφές προκειμένου να εισακουστούν...

Τα σημάδια στη Ζωή είναι οδοδείκτες διαδρομής στο Ασυνήθιστο...

Ας μη συνηθίζουμε τον εαυτό μας.

Αγαπημένοι μου, απόψε...

αγαπημένοι μου, άφησα μόλις νύχτωσε λίγο κόκκινο κρασί στο πεζούλι

για να ξεδιψάσετε,

το ξέρω πόσο σας λείπει,

αυτό και πολλά ακόμη από τη γη της επαγγελίας μας...

πάντα κάτι έχω αναμμένο αλλά ειδικά αυτό το βράδυ, κάθε φλόγα έχει όνομα που καίει
για ό,τι νιώσαμε ποτέ μαζί...

κάθε λακκάκι, κάθε ηχαλάκι, κάθε σουσούμι σας αφουγκράζομαι,
είμαστε μακρυά,
τόσο κοντά
όσο το Πανταχού και Πάντοτε...


όπου λιμνάζει νερό απόψε θα βλέπω τις μορφές σας,

φευγαλέες σαν τη ζωή αυτή που κάποτε μοιραστήκαμε, το ψωμί, τη μουσική, το χτυποκάρδι...

τα μαλλιά σας θυμάμαι πιο πολύ, τα μαλλιά σας αγγίζω

απόψε,

Σάββατο των Ψυχών...